A diferenza entre ambas as reaccións veñen dadas sobre como foi pechada a dictudura portuguesa de Salazar e Caetano, cunha revolución, a do 25 de abril, que limpou o pasado. Agora Portugal é un rexime democrático burgués sometido aos ditados da Troika e a Union Europea. E o Grandola Vila Morena é o himno desa limpeza que nin a mesma dereita pode cuestionar.
No Estado Español sucedeu exactamente o contrario. Mentres os portugueses o 25 de abril derrubaban, sen condicións nin falsos consensos, a ditadura, no 78 aquí pactábase como os axentes da ditadura transitaban a "democratas" e, no colmo para calquera democrata, son agora os "administradores" dunhas liberdades que negaron corenta anos,
Por todo iso, mentres os portugueses din "é necesario outro 25 de abril" e para superar a situación actual reivindican a caida da ditadura, nós non podemos reivindicar nada, temos que dicir, abaixo o regimen construído coa constitucion do 78. Iso si, a dinamica de ambos os procesos conducen a un mesmo final, a loita contra os regimenes actuais, contra a Unión Europea e a Troika, e por verdadeiras transformacións sociais a partir dunha saída obreira e popular á crise.
Esto supon retomar o camiño comezado na folga xeral do 14N, cando a clase traballadora da Península Iberica xunto cos compañeiros e compañeiras do resto de Europa rexeitaron na rúa, coa mobilización, os planes de axuste e austeridade que estan a empobrecelos.
A Confederacion Europea de Sindicatos (CES) non vai dar a contiuidade que a loita contra eses planes precisa, esta directamente interesada na estabilidade desta Unión Europea e dos seus gobernos. Por elo, é preciso avanzar na construcción dun referente sindical e politico, combativo e de clase, que desde a mobilización poña en cuestión as bases capitalistas que xeraron esta crise.
Neste sentido, o pasado mes de marzo, en Paris, constituise umha Rede Sindical Internacional, coa asistencia de 250 delegados e delegadas de 45 paises, europeos e non europeos, que prantexase dar os primeiros pasos para resolver a contradicción entre as necesidades sociais, a mobilización que a clase obreira precisa e o caracter reaccionario das actuais direccions sindicais maioritarias que frean constantemente a loita obreira e popular ao servizo dos seus pactos cos gobernos e a Unión Europea.
Galiza, 10 de abril do 2013