Despois votar nada cambia Compañeir@s:
Sabemos que non son estes os mellores tempos para a intervención revolucionaria na sociedade, polo menos desde o noso punto de vista, e sabemos que todos, individuos, grupos e organizacións que se reclaman da revolución social afrontamos moitos quefaceres máis ou menos urxentes, empezando por facer fronte á represión que se abate contra moitos compañeiros.
Sabemos que no pasado, desde o ámbito libertario-anarquista-autónomo-antiautoritario tratouse o asunto electoral e a nosa contrapartida abstencionista desde a óptica dos sacros principios, a repetición ritual de mantras e consignas moitas veces baleiras de contido “é dicir, baleiras de práctica” máis como reafirmación tribal da propia identidade que como un momento máis de loita real contra o sistema capitalista e o seu Estado.
De modo que unha campaña abstencionista? Unha máis?
Deixando ao marxe que, para nós, a denuncia do sistema político que ampara e defende a explotación capitalista, é dicir do Estado democrático, debe ser unha constante entre quen aspira a unha sociedade libre, atopamos suficientes razóns máis ou menos “novas” que xustifican que alcemos a voz publicamente evidenciando a súa función e chamando á abstención masiva e consciente.
Tras o refluxo do último ciclo de loitas (o que se abriu co quince eme de marras) e a ordenada entrada de parte do movemento no curro institucional, acompañados mansamente por algúns antigos libertarios, as voces contra o sistema de representación institucional democrático foron tímidas, dubitativas ou directamente inexistentes. Parecese que nos tragásemos o camelo de que o que define o funcionamento do sistema son as persoas que ocupan determinadas posicións crave, e non o sistema en si: a súa estrutura e a súa función, fronte ás cales nin a mellor das vontades pode nada.
Unha análise somera da situación indícanos que, como tantas veces antes, o sistema atopa o seu renovo e a súa rexeneración democrática entre a súa antiga oposición. O descrédito xeneralizado da política institucional entre a xente do montón vén achar solución de mans da nova política, as súas novas caras e os seus novos discursos que nun visto e non visto cheiran xa a vello.
O sistema capitalista no seu aspecto económico, pola súa banda, parece recuperarse da súa última crise tras arrasar con todo o prescindible. Esta recuperación con todo constrúese cun empeoramento atroz das condicións de vida dos explotados, situación que non se vai a reverter. Neste escenario, no que a crise capitalista xa crónica sortéase mediante aumento da explotación e a exclusión de grandes masas obreiras, as políticas aparentemente sociais da nova esquerda son plenamente funcionais para evitar e controlar os estalidos sociais. Estas políticas, lonxe de traballar ao servizo dos de abaixo, apontoan un sistema en ruínas.
Son estas algunhas das razóns que nos empuxan a denunciar a democracia agora, no momento en que busca a súa xustificación mediante as urnas. A farsa electoral é o momento en que o Estado democrático xustifícase a si mesmo, mediante a nosa participación. Rexeitar a participación na farsa é negar a suposta xustificación que o Estado democrático, brazo armado do capitalismo depredador, puidese ter ou pedir da nosa parte.
Pensamos igualmente que, en momentos en que a integración pola vía da participación é un feito, as prácticas e as ideas de ruptura e de negación do seu sistema e do seu mundo han de ter presenza real e masiva na rúa; empezando pola negación do momento álxido de lexitimación estatal, as eleccións, mediante o boicot activo, consciente e masivo.
Por todo isto, e porque pensamos que a loita abstencionista non é un simple ritual identitario senón que forma parte das prácticas necesarias para poñer fin a este mundo de miseria e morte; que aínda que a abstención electoral e a denuncia da democracia son insuficientes son pasos indispensables na consecución dun novo mundo, chamámosvos a sumarvos á iniciativa que puxemos en marcha neste sentido, ou a impulsar desde o voso ámbito cantas outras vaian nesta dirección.
Porque hai que dar a cara: abstención activa, consciente e masiva.
Á RÚA, QUE XA É HORA!!!!
Pedímosvos a todas as compañeiras e compañeiros, que fagades un esforzo e o reenviéis e difundades a discreción.
Sociedades de Inimigos do Estado — Sociedades de Amigas da Revolución.
Novembro do 2015
